اصول دوست داشتن

#اصول_دوست_داشتن

کم کم انسان به جایی می رسد که به همه ی اهل و عالم حتی به کفار و اشقیا به نظر محبت و عطوفت نگاه می کند و برای آنها دلسوزی کرده .

انسانی که سلوک الهی دارد آهسته آهسته به سوی وحدت قدم بر می دارد و آهسته آهسته حق را در هستی متجلی می بیند , او را میبیند که

با صد هزار جلوه برون آمدی که من   با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

او را میبیند که تمامی این خلق , حضور او هستند , ظهور او هستند و نه خلق او .لاجرم با این خلق اهل مودت و محبت است , ذرات آنها را میبیند به افعال آنها را . و بر اساس آن ذرات با آنها و به درجه ی آنها به آنها محبت می کند .

و البته با هر کسی به حسب درجه و مرتبه ی خود آنها باید محبت کنیم , حد نگه دارید , رحمت رحمانیه داشته باشید

 رحمت رحیمیه هم داشته باشید  که صرف خاصان بکنید

 اگر کسی با همه یک جور برخورد میکند این فرد اهل محبت با اولیای خدا نیست ,  این آدم به جایی نمی رسد , نشان سلوک دوستی با اولیای حق است .

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم   هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

خوب  , هواداران کوی رحمان متفاوتند با بقیه بزرگواران , درست است که انسان عطوفت محض است , رحمته للعالمین باید باشد , اما رحمت رحیمیه پس چه می شود ؟

ما تا اینجا با شما شریک هستیم , انسان شریف است , پاک است , باید همه را دوست داشت اما آیا شما فرق می گذارید میان آنکه راه حق می رود و آنکه نمی رود ؟ آیا تایید می کنید  آنکه را که حق می رود ؟

 آیا تولی و تبری ای دارید یا نه ؟

این خیلی تمرین می خواهد , خیلی ممارست میخواهد که انسان از نفس خودش و حب نفس خودش دور باشد و انسان بندگان خدا را ببیند  , موجودات را ببیند و از آن طرف وقتی که یک نفری به حق نزدیکتر است , شما باید مطابق درجه ی آن با آن فرد برخورد کنید . ان الله و ملایکه یصلون علی النبی یا ایها الذی صلو علیه و سلمو تسلیما , کسی که در آن درجه بالا آمده است با آن دیگری متفاوت است .